گاهی وقتها آدمهایی توی زندگیت می آیند که یا نمی توانی یا نمی شود فراتر از آنچه هست، بهشان نزدیک شد. یک فاصله ای بینتان هست. یک حریمی که نمی شود شکست. شاید بخاطر عظمت و قداست آن آدم...

بعد روزها و شبها می آیند و می روند و آن آدم مدام دورتر و بعیدتر می شود. دور و بعید و عزیز

اما همیشه گوشه ای از ذهن و دلت همانطور ناشناخته و دوست داشتنی ماندگار است...